Nazywana jest też otępieniem. To nabyty niedobór funkcji poznawczych, z którym mogą się też pojawić zaburzenia zachowania.
Im starszy wiek, tym większe ryzyko choroby: w populacji osób w wieku 60-65 lat choroba dotyczy jednego procenta, powyżej 80 lat – 10-35 proc.
Profilaktyka
Ponieważ mniej więcej 40 proc. chorych z zespołem otępiennym ma zmiany spowodowane miażdżycą, unikanie czynników ją powodujących (odpowiednia dieta, ruch), a w razie jej wystąpienia – leczenie jej zgodnie ze wskazówkami lekarza – są zalecanymi sposobami zmniejszającymi ryzyko zachorowania na demencję.
W profilaktyce istotna jest też dbałość o kontakty towarzyskie i rodzinne oraz trening mózgu.
Leczenie
Demencja jest nieuleczalna, ale odpowiednie postępowanie oraz leki mogą opóźnić jej wystąpienie i spowolnić postęp.
Podstawowe znaczenie dla pozafarmakologicznego leczenia zespołu otępiennego mają:
- trening pamięci (zwłaszcza na początku choroby);
- trening codziennego funkcjonowania (bardziej zaawansowana postać choroby).
Objawy demencji mogą być na początku mylone z innymi chorobami, m.in. depresją. Rozpoznanie powinien postawić lekarz, najlepiej neurolog, na podstawie szerokiego wywiadu z pacjentem i jego rodziną oraz specyficznych testów mierzących funkcje poznawcze. W celu różnicowania rozpoznania może on zlecić dodatkowe badania diagnostyczne (np. tomografię komputerową lub/i rezonans magnetyczny mózgu, badania laboratoryjne).
jw
Źródło: Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych, wyd. Medycyna Praktyczna 2013 / Zdrowie PAP
