W Niemczech niemal co dziesiąta para zmaga się z niepłodnością – w połowie przypadków przyczyna leży po stronie mężczyzny. Jednym z częstszych powodów jest zbyt wolna ruchliwość plemników. Dr Caroline Wiesehöfer, nowo mianowana profesor w dziedzinie anatomii na Uniwersytecie Duisburg-Essen (UDE), bada biologiczne przyczyny zaburzeń ruchu plemników, wykorzystując techniki obrazowania 3D w czasie rzeczywistym.
„Musimy zrozumieć, jak na poziomie komórkowym regulowany jest ruch plemników oraz jakie czynniki zewnętrzne mogą go zakłócać” – wyjaśnia prof. dr Caroline Wiesehöfer. Kluczową rolę odgrywają tu najmniejsze cząsteczki i jony. „Jeśli ich równowaga zostaje zakłócona, ruchliwość plemników może ulec zaburzeniu”. A ponieważ zdolność do poruszania się jest warunkiem koniecznym zapłodnienia komórki jajowej, jej upośledzenie ma bezpośredni wpływ na płodność.
W Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym w Essen (UK Essen) profesor Wiesehöfer analizuje sposób poruszania się męskich komórek rozrodczych na przykładzie trzech gatunków. „Badamy ruchliwość plemników u jeżowców, myszy i ludzi” – mówi biolog. W badaniach wykorzystuje tzw. cyfrową mikroskopię holograficzną (DHM), która umożliwia obserwację ruchów plemników w trójwymiarze i czasie rzeczywistym. W przeciwieństwie do dotychczasowych metod, technologia ta wykorzystuje światło laserowe i zaawansowane obliczenia komputerowe. „Dzięki temu obrazowaniu możemy badać wpływ różnych kanałów jonowych na ruchliwość plemników”.
Ale dlaczego niektóre plemniki podczas procesu zapłodnienia „działają na pół gwizdka”? Jak wyjaśnia prof. dr Caroline Wiesehöfer, przyczyn jest wiele: „Poza defektami genetycznymi, ruchliwość plemników mogą zaburzać także czynniki środowiskowe czy leki. Dlatego badam również, jak wpływają na nie określone terapie osłabiające układ odpornościowy”.
Dr Wiesehöfer studiowała biologię na Uniwersytecie w Düsseldorfie (2010–2013) i RWTH Aachen (2013–2015). Stopień doktora uzyskała w Instytucie Anatomii na UDE (2016–2020), gdzie następnie pracowała jako asystentka naukowa (2020–2023). W latach 2023–2024 prowadziła badania na Yale School of Medicine w USA jako stypendystka programu Walter-Benjamin Niemieckiej Fundacji Badawczej (DFG).
Źródło: Universität Duisburg-Essen
