Konsultant medycyny rodzinnej: pacjent z potwierdzonym COVID-19 powinien poddać się samoizolacji
Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może diagnozować zakażenie SARS-CoV-2, wykonując test antygenowy. Pacjent z dodatnim wynikiem, niewymagający hospitalizacji, powinien poddać się samoizolacji przez minimum 7 dni. Lekarz wystawi mu zwolnienie za ten czas.
Informacje takie znalazły się w wydanym w poniedziałek przez konsultant krajową w dziedzinie medycyny rodzinnej dr hab. Agnieszkę Mastalerz-Migas stanowisku dotyczącym postępowania w podstawowej opiece zdrowotnej z pacjentami podejrzanymi o zakażenie i zakażonymi SARS-CoV-2.
PAP zapoznała się z dokumentem. Wskazano w nim, że od poniedziałku – zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji – zniesiony został obowiązek izolacji i kwarantanny dla osób zakażonych, podejrzanych o zakażenie lub mających kontakt z SARS-CoV-2.
Od 1 kwietnia zaś – zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii – lekarz POZ może diagnozować zakażenie SARS-CoV-2 u pacjenta poprzez wykonanie testu antygenowego. Testy antygenowe są dostępne dla placówek POZ bezpłatnie, do zamówienia w Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych, o wykonaniu diagnostyki decyduje lekarz sprawujący opiekę nad pacjentem. Wynik testu antygenowego należy wprowadzić do gabinet.gov.pl.
Konsultant w dziedzinie medycyny rodzinnej wskazała, że pacjent z dodatnim wynikiem testu w kierunku infekcji SARS-CoV-2, niewymagający hospitalizacji, powinien poddać się samoizolacji przez minimum 7 dni. Lekarz sprawujący nad nim opiekę wystawi mu zwolnienie lekarskie ZUS e-ZLA na ten okres.
W stanowisku wskazano, że saturacja poniżej 94 proc., a w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc POChP – 88 proc., jest wskazaniem do hospitalizacji, a inne poziomy należy ocenić indywidualnie.
W leczeniu pozaszpitalnym – jak wskazała konsultant stosuje się: leki przeciwgorączkowe i przeciwzapalne, leki przeciwkaszlowe, budezonid 800 mcg 2xdz. u dorosłych oraz leczenie niefarmakologiczne: nawodnienie, ćwiczenia oddechowe, wypoczynek. W grupach ryzyka ciężkiego przebiegu COVID-19 zalecane jest leczenie przeciwwirusowe (jeśli jest dostępne).
Konsultant zaznacza, że należy zwracać uwagę na nieprzerywanie terapii chorób przewlekłych. Nie zaleca się: sterydów systemowych i tlenoterapii domowej – poza wskazaniami w innych schorzeniach niż COVID-19. 10. Nie zaleca się też antybiotyków, jeśli nie stwierdza się nadkażenia bakteryjnego. Zaleca się natomiast szczepienie przeciw COVID-19 wszystkim pacjentom, którzy się do niego kwalifikują
Ekspertka przypomina, że objawy kliniczne zakażenia SARS-CoV-2, w przypadku dominującego obecnie wariantu omikron, to najczęściej: kaszel, katar, uczucie blokady nosa, ból gardła, gorączka, zmęczenie, ból głowy. Mogą również wystąpić takie objawy jak: zaburzenia węchu i smaku, bóle mięśniowe, objawy ze strony przewodu pokarmowego, duszność. Należy pamiętać, że u starszych osób wahania temperatury ciała z hipotermią, majaczenie i upadki mogą poprzedzać wystąpienie objawów ze strony układu oddechowego.
Konsultant zaznacza, że przy podejmowaniu decyzji o diagnostyce w kierunku infekcji SARS-CoV-2, oprócz objawów klinicznych należy wziąć po uwagę czynniki ryzyka ciężkiego przebiegu COVID-19, czyli wiek, choroby przewlekłe i niedobory odporności.
Przypomina również, że podczas konsultacji pacjenta należy zebrać dokładny wywiad co do czasu, charakteru i natężenia objawów, a także schorzeń przewlekłych, które mogą stanowić czynnik ryzyka ciężkiego przebiegu COVID-19. W przypadku nasilonych objawów klinicznych, zwłaszcza u pacjenta z czynnikami ryzyka ciężkiego przebiegu, należy ocenić wskazania do hospitalizacji.
Konsultant przekazała też, że podczas konsultacji lekarz powinien poinformować pacjenta o zasadności monitorowania stanu zdrowia i o tym, jak postępować w przypadku pogorszenia samopoczucia. (PAP)
Autor: Katarzyna Lechowicz-Dyl
