Leki przeciwotyłościowe oraz zmiany stylu życia przynoszą korzyści sercowo-naczyniowe wykraczające poza utratę masy ciała
Popularne leki przeciwotyłościowe nadal wykazują korzyści sercowo-naczyniowe wykraczające poza samą utratę masy ciała, jak wynika z nowych prac opublikowanych w JACC – flagowym czasopiśmie American College of Cardiology, które są jednocześnie prezentowane podczas 2024 Scientific Sessions organizowanych przez American Heart Association. JACC publikuje dwie analizy wtórne dotyczące wpływu leków GLP-1 na poprawę struktury i funkcji serca u pacjentów z niewydolnością serca oraz na wyniki sercowo-naczyniowe u pacjentów po operacji pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG). Dodatkowo przedstawiono nową analizę badania nad interwencjami stylu życia, która pokazuje, że biomarkery ryzyka sercowego ulegają zmianie wraz z utratą wagi.
„Te badania potwierdzają potencjał terapii opartych na GLP-1 nie tylko w zakresie redukcji masy ciała, ale także w transformacji zdrowia serca, co daje nadzieję pacjentom z otyłością i chorobami sercowo-naczyniowymi” – powiedział dr Harlan M. Krumholz, redaktor naczelny JACC oraz Harold H. Hines Jr Professor of Medicine w Yale University School of Medicine. „W miarę rozwoju nauki zyskujemy coraz głębsze zrozumienie, jak utrata wagi oraz leczenie tymi lekami mogą poprawiać wyniki leczenia u różnych populacji pacjentów z otyłością”.
Tirzepatyd zmniejsza rozmiar serca, poprawiając jego strukturę i funkcję
W analizie wtórnej badania SUMMIT naukowcy przyjrzeli się efektom agonisty receptorów GLP-1 i GIP – tirzepatydu – na strukturę i funkcję serca u pacjentów z niewydolnością serca ze zachowaną frakcją wyrzutową (HFpEF) i otyłością. Tirzepatyd jest już zatwierdzony przez FDA jako lek odchudzający. Przeanalizowano 106 pacjentów z głównego badania SUMMIT, którzy przeszli obrazowanie w celu analizy masy lewej komory (LV) i tkanki tłuszczowej okołosercowej (EAT) na początku badania oraz po 52 tygodniach. Wyniki wykazały, że tirzepatyd zmniejszył masę lewej komory o 11 g oraz zmniejszył objętość tłuszczu okołosercowego o 45 ml w grupie leczonej w porównaniu do grupy placebo. Tkanka tłuszczowa okołosercowa zmniejszyła się w obu grupach. Według naukowców zmniejszenie rozmiaru serca może być czynnikiem przyczyniającym się do redukcji zdarzeń związanych z niewydolnością serca, co potwierdziły również wyniki głównego badania SUMMIT, przedstawione podczas 2024 Scientific Sessions AHA.
Semaglutyd poprawił wyniki sercowe u pacjentów po operacji pomostowania aortalno-wieńcowego
W analizie wtórnej badania SELECT pacjenci po operacji pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG) z otyłością lub nadwagą, ale bez cukrzycy, zostali losowo przydzieleni do leczenia semaglutydem raz w tygodniu lub placebo, aby ocenić poprawę wyników sercowych. Ta populacja pacjentów jest narażona na wyższe ryzyko trwałych zdarzeń niedokrwiennych, niewydolności serca i zgonu, ale istnieje niewiele danych na temat poprawy wyników wtórnych u tych pacjentów po operacji serca. W analizie wzięło udział 2 057 uczestników z historią CABG oraz 15 547 bez takiej historii. Pacjenci z CABG byli starsi (65 lat vs. 61 lat), 84% stanowili mężczyźni (vs. 70%), 2,1% było osób czarnoskórych (vs. 4%), a ich BMI było niższe (31,9 kg/m2 vs. 32,1 kg/m2). Semaglutyd spowodował spójne zmniejszenie liczby poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych w obu grupach, ale bezwzględna redukcja ryzyka była większa u osób z historią CABG (2,3% vs. 1%). Semaglutyd zmniejszył również częstość występowania cukrzycy w grupie CABG.
Utrata masy ciała dzięki interwencjom stylu życia może zmieniać biomarkery sercowe
W analizie wtórnej badania LookAHEAD wykazano, że interwencje stylu życia ukierunkowane na redukcję masy ciała u pacjentów z cukrzycą typu 2 prowadzą do zmian w biomarkerach związanych z wyższym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych i niewydolności serca. Biomarkery sercowe są mierzone w celu określenia, czy osoby z cukrzycą typu 2 są narażone na podwyższone ryzyko rozwoju niewydolności serca. Wiadomo, że utrata wagi i ćwiczenia fizyczne mogą zmniejszyć ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, jednak mniej wiadomo na temat zmian w biomarkerach. Naukowcy odkryli, że interwencje stylu życia prowadziły do utrzymującego się zmniejszenia poziomu wysoko czułej troponiny T (hs-cTnT) po jednym i czterech latach obserwacji oraz wzrostu N-końcowego propeptydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP) po jednym roku, który ulegał osłabieniu po czterech latach. Zmiany w tych biomarkerach są istotne klinicznie dla pacjentów z cukrzycą typu 2, ponieważ osoby z podwyższonym poziomem NT-proBNP i hs-cTnT były bardziej narażone na przyszłe zdarzenia sercowo-naczyniowe (ASCVD), a osoby z podwyższonym NT-proBNP były również bardziej narażone na rozwój niewydolności serca.
Źródło: American College of Cardiology, Journal of the American College of Cardiology
