To chirurgicznie wytworzone połączenie części jelita z powierzchnią ciała.
Konieczność przeprowadzenia takiej operacji może być spowodowana wieloma chorobami. Najczęściej jest konsekwencją nowotworu jelita grubego, chorób zapalnych, polipowatości jelita grubego czy choroby Leśniowskiego-Crohna.
W przypadku nieprawidłowej pracy jelita grubego chirurg tworzy nową drogę wypróżniania znajdującą się na ścianie brzucha. Od tego momentu wypróżnianie oraz wydalanie gazów odbywa się przez wyłonioną stomię. Ze względu na pominięcie zwieracza zamykającego ujście jelita, nie ma możliwości kontroli wypróżnień i wydalania gazów dlatego pacjent korzystać musi ze specjalnego worka stomijnego.
Występują trzy typy stomii, w zależności od zmian chorobowych, które spowodowały jej wyłonienie:
ILEOSTOMIA
Ileostomię tworzy się, gdy konieczne jest usunięcie całego jelita grubego. Wyłania się ją, wykorzystując do tego część jelita cienkiego, po prawej stronie brzucha.
KOLOSTOMIA
Kolostomia tworzona jest wtedy, gdy konieczne jest usunięcie części jelita grubego i/lub odbytnicy. W trakcie operacji jelito grube zostaje wyłonione na powierzchnię brzucha, by utworzyć z niego stomię. Końcowa kolostomia może być czasowa, gdy na przykład przywrócenie ciągłości jelita grubego w trakcie jednego zabiegu chirurgicznego, jest niebezpieczne dla pacjenta.
UROSTOMIA
Operacja wyłonienia urostomii prowadzi do utworzenia nowej drogi oddawania moczu z pominięciem pęcherza moczowego. Konieczność przeprowadzenia zabiegu w większości przypadków wynika z usunięcia pęcherza moczowego w wyniku choroby lub jego uszkodzenia. W czasie operacji, chirurg wszczepia moczowody do wyizolowanego odcinka jelita. Jego jeden koniec zostaje zaszyty, a drugi wprowadzony na powierzchnię brzucha gdzie zostaje utworzona stomia. Zwykle znajduje się po prawej stronie ciała.
Zabieg wytworzenia stomii jest skutecznym rozwiązaniem wielu problemów klinicznych, stanowiącym zarówno formę leczenia, jak też i profilaktyki. Często pacjenci stają przed następującym wyborem: albo operacja usunięcia części jelit i utworzenie stomii (podjęcie pełnego, optymalnego leczenia), albo leczenie niepełne – bez stomii (stwarzające ryzyko powikłań i dalszego rozprzestrzeniania się zmian chorobowych w jamie brzusznej). Zdarza się, że konieczne jest tymczasowe wykonanie stomii, na czas zagojenia się jelit i podjęcie przez nie pracy.
Źródło: stomalife.pl \ Zdrowie PAP
