Depresja dotyka 280 milionów ludzi na całym świecie. Udowodniono, że ta choroba psychiczna prowadzi do zmian w zachowaniach żywieniowych. Naukowcy z Uniwersyteckiego Szpitala w Bonn (UKB), Uniwersytetu w Bonn oraz Uniwersyteckiego Szpitala w Tybindze odkryli, że choć pacjenci z depresją mają ogólnie mniejszy apetyt, to jednak preferują produkty bogate w węglowodany. Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie „Psychological Medicine”.
Każda depresja przebiega inaczej. Niektórzy chorzy nie są w stanie opuszczać domu, inni doświadczają ograniczeń, ale nadal funkcjonują w codziennym życiu. Różnice te są także widoczne w apetycie. Pacjenci, zwłaszcza ci z ciężką depresją, często zgłaszają zmiany w odczuwaniu głodu. – Wielu chorych na depresję cierpi na ogólny spadek apetytu. Inni z kolei odczuwają wzmożony apetyt podczas epizodów depresyjnych, a nawet rozwijają silne zachcianki żywieniowe – zwłaszcza na słodycze. Zmiany te mogą prowadzić do zmian masy ciała – wyjaśnia prof. Nils Kroemer, autor korespondencyjny badania, pracujący w Uniwersyteckim Szpitalu w Tybindze w Dziale Psychiatrii Translacyjnej oraz pełniący funkcję profesora psychologii medycznej na Wydziale Psychiatrii i Psychoterapii UKB, a tym samym prowadzący badania na Uniwersytecie w Bonn. – Pomimo tych doniesień wciąż niewiele wiadomo na temat preferencji żywieniowych pacjentów z depresją, choć ich poznanie mogłoby wspomóc rozwój nowych strategii terapeutycznych – dodaje.
Preferencja węglowodanów także w połączeniu z tłuszczami
Badanie po raz pierwszy wykazało, że depresja wiąże się z określonymi zmianami w preferencjach żywieniowych, które można wyjaśnić składem prezentowanych produktów. Kluczowe znaczenie mają makroskładniki, czyli podstawowe składniki naszej diety: węglowodany, białka i tłuszcze. Węglowodany stanowią jedno z głównych źródeł energii dla ludzkich komórek.
Osoby cierpiące na depresję wykazują mniejsze łaknienie na produkty bogate w tłuszcze i białka w porównaniu z osobami zdrowymi. Jednocześnie mają tendencję do preferowania żywności bogatej w węglowodany, zwłaszcza słodyczy. Co ciekawe, wyższy udział węglowodanów w produkcie zwiększał również upodobanie do tłuszczów i białek u osób z depresją. Innymi słowy, pacjenci częściej sięgali po produkty łączące węglowodany i tłuszcze, takie jak czekolada mleczna. Tego typu wysokokaloryczna żywność często charakteryzuje niezdrową dietę. Dotychczas zakładano, że zachcianki na węglowodany są związane ze zwiększonym apetytem. – Udało nam się wykazać, że wcale tak nie jest. W rzeczywistości pragnienie węglowodanów jest bardziej powiązane z ogólnym nasileniem depresji, zwłaszcza objawami lękowymi – tłumaczy Lilly Thurn, pierwsza autorka badania, która podczas jego realizacji pracowała w zespole prof. Kroemera w UKB, a obecnie jest studentką studiów magisterskich na Uniwersytecie w Maastricht.
Znaczenie diety w leczeniu depresji
Wyniki badania otwierają nowe kierunki dla przyszłych badań i terapii. – Ponieważ produkty zawierające węglowodany kontrolują reakcję nagrody w mózgu poprzez inne szlaki sygnalizacyjne niż tłuszcze i białka, możliwe jest opracowanie skuteczniejszych metod leczenia – wskazuje prof. Kroemer.
W przyszłości terapia dietetyczna mogłaby badać, czy w trakcie depresji dochodzi do zmiany preferencji żywieniowych. Warto także sprawdzić, czy optymalizacja diety pacjentów może przyczynić się do trwałej poprawy ich stanu psychicznego.
– Obiecujące wydają się szczególnie terapie ukierunkowane na oś jelito-mózg. Wstępne badania wykazały już, że post lub spożywanie produktów probiotycznych może mieć działanie przeciwdepresyjne – mówi Lilly Thurn. – U osób z depresją zaobserwowano również zmiany w mikrobiomie jelitowym, które mogą nasilać różne objawy choroby – dodaje.
