Pasożyt, który zagnieżdża się w przewodzie pokarmowym człowieka (a konkretnie w jelicie cienkim). Swoją nazwę zawdzięcza płaskiej budowie ciała, przez co wygląda jak taśma.
Wyróżnia się kilka jego rodzajów: tasiemiec nieuzbrojony, tasiemiec uzbrojony, bruzdogłowiec szeroki, tasiemiec karłowaty, tasiemiec bąblowcowy.
Do zakażenia dochodzi najczęściej na wskutek zjedzenia surowego lub niedogotowanego mięsa – wołowego, wieprzowego lub rybiego (ryby słodkowodne, np. pstrąg, szczupak, okoń, łosoś) – zawierającego larwy pasożyta. Tasiemcem można się jednak zarazić również za pośrednictwem brudnych rąk lub zanieczyszczonej wody (skażonych jego jajami), a nawet wskutek przypadkowego połknięcia zarażonej muchy.
W Polsce rocznie odnotowuje się około 150 przypadków zarażenia różnymi tasiemcami u ludzi.
Objawy zarażenia:
Na początku zarażenie przebiega bezobjawowo, rzadko występują lekkie bóle brzucha, nudności, czasem biegunka. Z czasem może pojawić się brak apetytu, spadek masy ciała, kłopoty z wypróżnianiem, osłabienie organizmu na skutek niedożywienia.
Jedna z odmian tasiemca (bruzdogłowiec szeroki) wchłania witaminę B12, co może prowadzić u zarażonej osoby do niedoboru tej witaminy, a w następstwie do niedokrwistości.
Do podejrzenia choroby (tasiemczycy) dochodzi z reguły wtedy, gdy chory zauważy fragmenty (człony) tasiemca lub jego jaja w stolcu. Ponieważ jednak jaja uwalniane są okresowo łatwo je przegapić i w związku z tym najczęściej badania trzeba powtarzać kilkakrotnie. Typ tasiemca określa się w dodatkowym badaniu mikroskopowym główki oraz członów tasiemca.
Jak zapobiegać zarażeniu:
- przestrzegaj zasad higieny osobistej, myj ręce po każdym wyjściu z toalety
- unikaj potraw z surowego mięsa (np. tatara lub befsztyku tatarskiego) nieznanego pochodzenia
- dbaj o czystość zwierząt domowych oraz ich legowisk
- likwiduj pchły, które mogą być pośrednim żywicielem tasiemca
- regularnie odrobaczaj swoje zwierzęta
- jeśli stykasz się w jakikolwiek sposób z bydłem i/lub trzodą chlewną, zwracaj uwagę na kontrole weterynaryjne.
Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych, wyd. Medycyna Praktyczna 2013 \ Zdrowie PAP
