To choroba ośrodkowego układu nerwowego zaburzająca funkcjonowanie komórek nerwowych w mózgu. W efekcie nieprawidłowych wyładowań komórek nerwowych kory mózgowej dochodzi do drgawek i utraty świadomości.
Ale tak wygląda tzw. napad uogólniony, który jest wynikiem jednoczesnej zaburzonej aktywności całego mózgu. Padaczka może się też objawiać nie tak spektakularnie. Często (u ponad 80 proc. pacjentów powyżej 18 r.ż.) występują napady częściowe (tzw. ogniskowe), które obejmują tylko jeden obszar mózgu. Mogą one się objawiać:
- drżeniem ręki,
- uczuciem drętwienia czy bólu,
- zaburzeniami wzroku, słuchu, smaku i węchu.
Padaczka, która rozpoczyna się u dzieci, wywołana jest przede wszystkim chorobami wrodzonymi, takimi jak wady rozwojowe mózgu, choroby uwarunkowane genetycznie (np. stwardnienia guzowatego), choroby zakaźne w trakcie ciąży (m.in. różyczka, toksoplazmoza) lub uszkodzeniem w trakcie porodu.
Napad padaczkowy u osoby dorosłej zazwyczaj jest efektem choroby: guza mózgu, zapalenia mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych lub urazu, a u pacjentów po 65. roku życia – udaru mózgu i choroby zwyrodnieniowej (np. choroba Alzheimera).
Jeśli padaczka rozpoczyna się u niemowląt liczy się czas rozpoczęcia leczenia: im jest dłuższy od pierwszego napadu, tym większe ryzyko zaburzeń rozwoju, a w konsekwencji niepełnosprawności intelektualnej oraz cech autyzmu.
Obecnie przyjmuje się, że napady padaczkowe to końcowy efekt długotrwałego procesu zwanego epileptogenezą, który obejmuje zmiany molekularne i strukturalne mózgu prowadzące do padaczki. Wyniki najnowszego wieloośrodkowego badania EPISTOP dowodzą, że u niemowląt możliwe jest zapobieganie padaczce, dzięki wykorzystaniu EEG jako markera rozpoczynających się zmian padaczkowych w mózgu.
Na epilepsję, która jest najczęstszą chorobą neurologiczną, cierpi około 400 tys. pacjentów w Polsce oraz 50 milionów na świecie.
Źródło: Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych, wyd. Medycyna Praktyczna 2013, www.mp.pl / Zdrowie PAP
